Πολλοί είναι οι γονείς που μας ρωτούν καθημερινά για ποιο λόγο να σφραγίσουμε ή να θεραπεύσουμε τα παιδικά δόντια, παρ’όλο που θα αλλάξουν, ιδίως όταν αυτά πολλές φορές δεν πονάνε.
Εύλογη η απορία τους καθώς έχουμε παρατηρήσει ότι τα παιδιά αλλάζουν τα πρώτα δοντάκια περίπου στην πρώτη τάξη του δημοτικού (ή λίγο πριν ή και λίγο μετά, χωρίς κάτι τέτοιο να αποτελεί λόγο ανησυχίας).
Η αλήθεια είναι ότι δεν αλλάζουν όλα τα δόντια μαζί. Οι κοπτήρες μπροστά αλλάζουν στην ηλικία των 5-7 χρόνων, οι κυνόδοντες 9-11 και οι τραπεζίτες πίσω πίσω 11-12 χρόνων.
Ανάλογα λοιπόν με την ηλικία κατά την οποία τα νεογιλά δοντάκια έχουν χαλάσει, και εφόσον δεν είναι έτοιμα να αλλάξουν, θέλουμε να τα διατηρήσουμε στη θέση τους μέχρι να έλθει η ώρα τους να αποπέσουν φυσιολογικά, ώστε:
1. Να μπορεί το παιδί να μασάει.
Με κατεστραμμένα δόντια ή δόντια που πονάνε, θα προτιμά συγκεκριμένες μαλακές τροφές και δε θα χρησιμοποιεί σωστά τους μύες και τις γνάθους, με αποτέλεσμα ορθοδοντικά προβλήματα και ουλίτιδα.
2. Να μιλάει σωστά,
χωρίς να ψευδίζει και χωρίς να αισθάνεται άβολα που η ομιλία του διαφέρει από εκείνη των άλλων παιδιών.
3. Να χαμογελάει και να νιώθει όμορφα,
ενισχύοντας έτσι την αυτοεικόνα του και την αυτοπεποίθησή του, γιατί ξέρουμε πόσο τα άλλα παιδιά συνηθίζουν να κοροϊδεύουν όσα παιδιά έχουν χαλασμένα δόντια.
4. Να μην πονάει,
γιατί ο πόνος μπορεί να του στερήσει τη διάθεσή του για φαγητό, παιχνίδι, διάβασμα, επαφή με άλλα παιδιά και να το οδηγήσει, λυπημένο, στην απομόνωση.
5. Να διατηρηθεί ο χώρος για τα μόνιμα δόντια
που θα ανατείλουν από μέσα μόλις πέσουν τα νεογιλά. Διαφορετικά, αν τα μόνιμα δόντια δεν έχουν τον απαιτούμενο χώρο για να βγουν, θα ανατείλουν σε έκτοπες θέσεις, δηλαδή στραβά, δημιουργώντας την ανάγκη για ορθοδοντική θεραπεία (σιδεράκια).
6. Να μην υπάρχει μολυσμένο περιβάλλον
το οποίο μπορεί να επηρεάσει αρνητικά την υγεία και των μονίμων δοντιών, δημιουργώντας έτσι τις κατάλληλες συνθήκες για να αναπτυχθεί τερηδόνα και σε αυτά.
7. Να μην επηρεάσουν και τη γενική υγεία του παιδιού,
γιατί υπάρχει πιθανότητα να δημιουργηθούν σοβαρές φλεγμονές και μεγάλα αποστήματα που μπορεί να το οδηγήσουν ακόμη και στο νοσοκομείο.
Σημαντικό: Αφού θεραπευτούν τα νεογιλά δόντια του παιδιού, πρέπει να βρούμε για ποιο λόγο χάλασαν και στη συνέχεια να εξαλείψουμε αυτό το λόγο, αλλιώς τα δόντια, είτε τα ίδια, είτε τα μόνιμα, θα ξαναχαλάσουν.
Η τερηδόνα δεν είναι κληρονομική νόσος και μπορεί με μια κατάλληλη διατροφή και σωστή στοματική υγιεινή να αποφευχθεί.
Συζητήστε με τον παιδοδοντίατρό σας από νωρίς το είδος των τροφών και τους τρόπους καθαρισμού που ταιριάζουν στις ανάγκες του παιδιού σας και βοηθήστε το να έχει μια όμορφη παιδική ηλικία, απαλλαγμένη από οδοντιατρικά προβλήματα!